Posted on

„My, trans”, Piotr Jacoń – recenzja koła seksuologii

Reportaż “My, trans” Piotra Jaconia ukazał się pierwszy raz w 2021 roku nakładem wydawnictwa RM. W 2024 na rynku pojawiło się nowe, poprawione wydanie, w którym autor odnosi się do kilku kwestii, które przez lata uległy zmianie lub wymagają doprecyzowania. Książka liczy 288 stron.   

Piotr Jacoń to polski dziennikarz i prezenter związany ze stacją TVN24. Twórca m.in. reportażu telewizyjnego o rodzicach osób transpłciowych “Wszystko o moim dziecku” oraz cyklu rozmów “Bez polityki”. W 2024 roku ukazała się jego najnowsza książka “Wiktoria. Transpłciowość to nie wszystko”, w której oprócz sytuacji osób transpłciowych w Polsce porusza osobistą historię własnej rodziny – jest ojcem transpłciowej Wiktorii. 

W reportażu “My trans” Piotr Jacoń skupia się na relacjach pomiędzy osobami transpłciowymi a ich rodzinami. W serii wywiadów oddaje głos nastolatkom, dzieciom, rodzicom, samemu odsuwając się od narracji. Pozwala im opowiedzieć swoją historię, z niezwykłą wrażliwością i wyczuciem, pytając o proces coming-outu, procedurę korekty płci, zmianę dokumentów, trudne momenty oraz codzienne przejawy dyskryminacji, które w polskiej rzeczywistości towarzyszą im na każdym kroku.

W rozmowach przewija się temat przyznania prawa do przeżywania trudnych emocji, stresu i cierpienia również rodzicom i najbliższym osób transpłciowych, dla których cały proces też jest niezwykle trudny.

„Myślę, że trzeba dać rodzicom prawo do symbolicznej żałoby za tym dzieckiem, którego już w pewnym sensie nie ma. Bo rodzice też przechodzą przez proces tranzycji. Tylko bez hormonów. Bez wspomagania.” – fragment wywiadu z Mają Heban, transaktywistką.

Przede wszystkim, warto docenić różnorodność głosów, jaka pojawia się w tym reportażu, umożliwiając osobom czytającym skonfrontowanie swoich przekonań z naprawdę skrajnymi punktami widzenia ludzi w różnych sytuacjach życiowych.

Jacoń zaprasza do rozmowy zarówno osoby nastoletnie, ich rodziców, jak i np. matkę pięciolatka, który zapytał ją, czemu nie urodziła go dziewczynką, a lekarze twierdzą, że na jakiekolwiek wiążące diagnozy jest za wcześnie; mężczyznę, który tranzycję przeszedł w latach 90. w zupełnie innych realiach niż obecnie; psycholożkę, adwokatkę, aktywistki, moderatorkę forum internetowego dla rodziców osób transpłciowych czy nawet księdza.

Ta różnorodność rozmówców_czyń Jaconia pozwala pokazać, że żadna z tych sytuacji nie jest jednowymiarowa, a każdej osobie transpłciowej należy się akceptacja i wsparcie.

Istotna część reportażu zostaje poświęcona polskiej sytuacji politycznej i temu, jak w realiach naszego kraju przebiega proces korekty płci, z jakimi trudnościami muszą mierzyć się osoby transpłciowe każdego dnia z powodu braku odpowiednich rozwiązań systemowych. 

Pojawia się dyskusja na temat ustawy o uzgodnieniu płci, odwołania do porównywania społeczności LGBTQ+ do ideologii czy zarazy oraz wywiad z byłą posłanką Anną Grodzką. Ta część wywołuje dużo emocji, frustracji i nie zachowuje obiektywizmu, jednak ciężko go wymagać od formy wywiadów z żywymi, zmęczonymi sytuacją ludźmi.

W reportażu brakuje bardziej szczegółowego wytłumaczenia, jak dokładnie przebiega proces korekty płci w Polsce. Wielokrotnie padają nazwy poszczególnych kroków (“jedynka”, czy konkretne hormony), pojawia się nawet wywiad z psycholożką pracującą z osobami transpłciowymi czy przypisy doprecyzowujące pewne kwestie, jednak ta pozycja może nie być odpowiednia dla osoby, która poszukuje podstawowej wiedzy w temacie transpłciowości.

Książka “My trans” na pewno nie stanowi kompendium wiedzy na temat transpłciowości, a jest raczej (co sam autor podkreśla we wstępie) wprowadzeniem do rozmowy nie tylko o transpłciowości, ale też o miłości, relacjach i wsparciu. Może uwrażliwić i nadać osobom transpłciowym konkretne imiona, twarze i historie. 

“Ta książka jest o ludziach, którzy szukają siebie i czasem błądzą. Jest o państwie, które w niczym nam – osobom trans i ich rodzinom – nie pomaga, ale za to systemowo nas upokarza. Jest wreszcie o Kościele, który – czy tego chcemy, czy nie – jest w Polsce instytucją ważną, aspirującą do wyższych celów, celowo jednak lub z bezmyślności poniżającą wiernych ukrytych za skrótem LGBTQ+.”

Recenzja została przygotowana przez: Barbarę Ottę i Ewę Żebryk.

Książkę można kupić tutaj: „My, Trans”, Piotr Jacoń.

Posted on

NaukoweLove 2025

Dobre wieści! Trzeci rok z rzędu będziemy brać udział w walentynkowym wydarzeniu dla dorosłych, które organizowane jest przez gdyńskie Centrum Nauki Experyment!

Tegoroczne wydarzenie odbędzie się idealnie w walentynkowy piątek 14.02.2024 i będzie trwać od 19 do 23 w CNE w Gdyni. W tym roku przewodnim tematem wieczoru jest słowo „Pikantnie” – zarówno w kontekście smakowym, jak i seksualnym! Dlatego też na naszym stoisku będzie można dowiedzieć się więcej o praktyce BDSM, wyznaczaniu swoich granic, a także o tym, dlaczego niektórych produktów spożywczych nie powinno łączyć się z seksem!

Ale oczywiście to nie jedyne atrakcje na całym wydarzeniu! Więcej szczegółów (oraz bilety) znajdziecie na oficjalnej stronie internetowej CNE.

Z kolei tutaj, naszej stronie internetowej, znajdziecie materiały edukacyjne, stworzone na potrzeby naszego walentynkowego stoiska w Experymencie.

Liczymy na Wasze zaangażowanie!

Broszurka edukacyjna

Zasady BDSM

Testowanie swoich granic

Posted on

„Let’s talk about it”, Erika Moen & Matthew Nolan – recenzja koła seksuologii

„Let’s Talk About It” to komiks stworzony przez małżeństwo – Erikę Moen i Matthew Nolana. Poradnik liczy sobie około 230 stron i skierowany jest do nastolatków_ek w wieku 15+, choć autorzy dedykują go wszystkim potrzebującym – bez względu na wiek.

Polska wersja książki została wydana w 2022 roku przez wydawnictwo Jaguar, a jej pojawienie się w sklepach wywołało niemałą kontrowersję. O komiksie zrobiło się głośno i w tym roku ze względu na jego sprzedaż w popularnej sieci supermarketów. Jednak czy słusznie?

Autorzy komiksu stworzyli go z zamiarem przekazania wiedzy z zakresu edukacji seksualnej w łatwej i przystępnej formie, która wpasuje się w gusta nastolatków_ek. Naszym zdaniem bez wątpienia się to udało. Język używany w „Let’s Talk About It” dostosowany jest do wieku głównej grupy docelowej – nie zalewa trudnymi terminami i tłumaczy zagadnienia w prostych słowach. Format opowieści wizualnej sprawia, że treść jest o wiele łatwiej i szybciej przyswajalna niż w wielu innych dziełach o podobnej tematyce i nie ma to miejsca kosztem okrojenia zawartości.

A co z samą treścią? Czy faktycznie jest to “książka pornograficzna” jak to można przeczytać na niektórych portalach?

Komiks przeprowadza nas przez całą listę tematów związanych z seksualnością i odhacza prawie wszystko, o czym powinna wiedzieć w tej kwestii dorastająca osoba. Omówione zostały zarówno zagadnienia anatomiczne, jak i emocjonalny wymiar seksualności – nawet więcej czasu poświęcono na to drugie.

Książka porusza m.in. takie tematy jak: anatomia, obraz ciała, seks, świadoma zgoda, orgazm, masturbacja, tożsamość, orientacja, płeć, antykoncepcja, związki (wiele rodzajów), pornografia, fantazje, seksting, bezpieczeństwo, relacje przemocowe, szukanie wsparcia, emocje.

Komiks stara się nie podchodzić do żadnego podjętego tematu „po łebkach” i tłumaczy każdy w sposób kompleksowy, kompetentny i niestygmatyzujący za pomocą przejrzystych ilustracji i infografik. Nie oznacza to oczywiście, że niektórych kwestii nie dałoby się pogłębić – sami autorzy w prologu mówią, że cały czas przychodziły im do głowy nowe wątki do poruszenia czy poszerzenia. Wiedząc jednak, że kierują książkę do konkretnej grupy, nie chcieli przeładować jej materiałem, bo wtedy “nikt” by po nią nie sięgnął. Osobiście uważamy, że treści są w sam raz na początek lub dla odświeżenia wiedzy. Ponadto, komiks może być ciekawy nawet dla starszych osób – grafiki są interesujące, a tematy nie nudzą. Rzetelne i szczegółowe podejście do przedstawianych zagadnień odpowiada na wiele konkretnych pytań, na które młodzież i dorośli często nie znajdują zadowalającej i wystarczającej odpowiedzi.

W samym temacie stosunku seksualnego możemy przeczytać o wszystkim: od zamiaru, propozycji seksu, zgody i przygotowania do niego, przez jego mechanikę i rodzaje, aż po “aftercare”. W żadnej z tych kwestii autorzy nie zapominają o aspekcie relacyjnym, komunikacyjnym i emocjonalnym. Również w wątku związków możemy przeczytać zarówno o ich rodzajach, wchodzeniu w nie, jak i odrzuceniu, zazdrości, poczuciu winy, roli przyjaźni i o wielu innych ich stronach.

Jednym z największych plusów „Let’s Talk About It” jest inkluzywność tej pozycji. Bohaterowie_rki komiksu reprezentują całe spektrum sylwetek, kolorów skóry, tożsamości, orientacji, płci, ekspresji i poziomu sprawności. Przy tym wszystkie postacie traktowane są przez autorów neutralnie – po prostu jako ludzie, których cechy wpływają na ich doświadczenia, ale ich nie definiują. Takie podejście słusznie maluje seksualność, seks i związki jako coś, co nie jest udziałem tylko jednego konkretnego rodzaju człowieka należącego do społecznej większości. Czytając ten komiks nikt nie powinien czuć się wykluczony.

Również w kwestii genitaliów i piersi możemy dostrzec w książce szeroką różnorodność. Nie pominięto też anatomii osób transpłciowych. Zobaczymy ilustracje rozmaitych części ciała, które na poszczególnych obrazkach będą np.:
-bardziej proste/bardziej krzywe,
-mniejsze/większe lub dłuższe/krótsze,
-bardziej sterczące/bardziej obwisłe,
-bardziej okrągłe/bardziej stożkowate,
-bardziej owłosione/bardziej gładkie,
-bardziej lub mniej symetryczne.
Ukazanie całej gamy miejsc intymnych pomaga utożsamić swój wygląd z którąś z grafik. Komiks stara się obalić istniejące kanony piękna i zachęca do akceptacji tego, że wszyscy się od siebie różnimy.

Czy książka ma jakieś minusy?

Temat, który nie został poruszony w komiksie, a jest bardzo ważny dla wszystkich osób to higiena – w szczególności narządów płciowych, ale generalnie całego ciała, zwłaszcza w czasie zmian okresu dojrzewania. Byłoby miło znaleźć w takim kompendium wiedzy informacje również o samobadaniu piersi czy genitaliów. Samodzielne zauważanie pierwszych objawów czy zmian w naszym ciele jest bardzo istotne dla naszego ogólnego zdrowia! Brak tych informacji nie odbiera książce jej edukacyjnego i rzetelnego charakteru, a kwestie, o których wspominamy znajdziecie w naszych darmowych broszurkach edukacyjnych!

Co poza komiksem w formie papierowej?

Na końcu poradnika stworzono krótką sekcję dodatkową, gdzie znajdziemy polecane dzieła literackie i strony internetowe, z których można skorzystać, chcąc dowiedzieć się więcej.

Ponadto, autorzy książki prowadzą własną stronę internetową z komiksami o nazwie „Oh Joy Sex Toy” dla pełnoletnich użytkowników_czek. Poświęcono ją pozytywnej seksualności w każdym wydaniu. Można tam znaleźć recenzje zabawek erotycznych, osobiste wyznania, fikcyjne historyjki erotyczne, jak i właśnie edukację seksualną. Jest to dobra opcja dla dorosłych chcących zgłębić wiedzę o seksie, do których przemawia komiksowa forma przekazu. Nie ma chyba tematu, którego tam nie znajdziecie!

Recenzja została przygotowana przez: Magdalenę Dalmatę i Natalię Tecmer.

Książkę można kupić tutaj: „Let’s talk about it”, Erika Moen & Matthew Nolan.

Posted on

„Dziękuję Ci, Ciało” – podsumowanie kampanii

Dzisiejszy wpis zamyka cykl publikacji w temacie kampanii społecznej „Dziękuję Ci, Ciało”. Projekt dobiegł już końca, dlatego poniżej możecie przeczytać podsumowanie miesięcy naszej pracy!

OD POCZĄTKU

Celem kampanii było stworzenie publicznej przestrzeni do refleksji i rozmów o ciele – o jego pięknie kryjącym się przede wszystkim w funkcjonalności. Okres od stycznia do kwietnia przeznaczyliśmy_łyśmy na przygotowanie materiałów graficznych i tekstów, a także na zorganizowanie odpowiednich miejsc do eksponowania gotowych treści.  Nawiązaliśmy także kontakt z ekspertami_tkami, których_e planowaliśmy_łyśmy zaprosić do wystąpienia na wydarzeniu.

MAJ

Wraz z początkiem maja w przestrzeni miejskiej Gdańska pojawiły się pierwsze plakaty i animacje promujące “Dziękuję Ci, Ciało”. Nasze materiały zostały wyeksponowane na wybranych przystankach autobusowych i tramwajowych, a także w wielu miejscach publicznych: kawiarniach i restauracjach, instytucjach kultury, placówkach medycznych, organizacjach pozarządowych. Dzięki współpracy z władzami gdańskich szkół wyższych, znaczna liczba plakatów pojawiła się również na kampusach!

Przez cały miesiąc, a nawet dłużej, “Dziękuję Ci, Ciało” było obecne również w internecie – w mediach społecznościowych Ars Amandi pojawiło się kilka postów edukacyjnych, dotyczących szeroko pojętej relacji z ciałem. W zapisanej na Instagramie relacji pt. “CIAŁO” wciąż można przejrzeć przykładowe powody, dla których warto swoje ciało docenić. Na naszym TikToku oraz w serwisie Youtube znajdują się z kolei krótkie filmiki edukacyjne i promocyjne, a na Spotify pojawił się nawet odcinek podcastu poświęcony kampanii! Ponadto, nasz projekt był promowany na kontach zaprzyjaźnionych kół naukowych, a także na oficjalnych platformach Związku Uczelni Fahrenheita w Gdańsku. 

WYDARZENIE STACJONARNE

Zwieńczeniem “Dziękuję Ci, Ciało” było zorganizowane przez nas 27 maja wydarzenie na Wydziale Nauk Społecznych UG, podczas którego mieliśmy_ałyśmy szansę porozmawiać na żywo o ciele i jego różnorodnych aspektach. Rozpoczęliśmy_łyśmy od podsumowania dotychczasowych efektów kampanii, a następnie wysłuchaliśmy_łyśmy wykładu poprowadzonego przez przedstawicielki Gdańskiego Centrum Równego Traktowania: Aleksandrę Hallmann oraz Mariannę Palider. Tematem prowadzonej przez nie prelekcji było postrzeganie ciała w kontekście dyskryminacji. Uczestnicy_czki zapoznali_ły się także bliżej z misją GCRT i zasięgiem jego oddziaływania w Gdańsku oraz w całym województwie pomorskim.

Wydarzenie objęło także dwa warsztaty. Pierwszy z nich był autorską inicjatywą członków_kiń naszego projektu, a w jego trakcie uczestnicy_czki mieli_ły okazję poznać kilka praktycznych sposobów na docenianie swojego ciała. Zachęcaliśmy_łyśmy do większej wyrozumiałości względem ciała i do postrzegania go jak przyjaciela. Drugi warsztat został poprowadzony przez Bartosza Karcza, psychologa z uczelni SWPS w Sopocie. Przedstawił on podstawowe techniki mindfulness, dzięki którym osoby zgromadzone na warsztacie mogły lepiej wsłuchać się w swoje ciało.

Przez całe wydarzenie czas umilał nam słodki poczęstunek oraz ciepłe i zimne napoje! Ponadto, uczestnicy_czki wydarzenia mogli_ły dokładniej zapoznać się z plakatami kampanii, a także zaopatrzyć się w naklejkę i ulotkę z ćwiczeniami pomagającymi docenić swoje ciało ze względu na jego funkcjonalność.

TO NIE KONIEC!

Koniec kampanii nie oznacza końca naszego przekazu! Ciało jest integralną częścią życia, dlatego zachęcamy do dalszego podtrzymywania życzliwej relacji z Ciałem. Poznawajcie je, dbajcie o nie i choćby od czasu do czasu – dziękujcie mu za to, że jest i pozwala Wam doświadczać życia ♥

Posted on

„Dziękuję Ci, Ciało” – Twoja relacja z ciałem

ELASTYCZNE MYŚLENIE

Elastyczne myślenie sprzyja tolerancji dla odmienności i różnorodności. Pewne skojarzenia mogą nas śmieszyć, krępować, ograniczać, np. przy nazywaniu niektórych części ciała. Inne mogą budzić przyjemne, pozytywne odczucia. Może to wynikać z własnych doświadczeń lub uwarunkowań kulturowych i rodzinnych. Zastanów się, jak takie sieci skojarzeń wpływają na Twoje codzienne funkcjonowanie i prowadzenie rozmów o Ciele.

POTRZEBY

Reagowanie w porę na sygnały płynące z Ciała może pomóc Ci zadbać o swój dobrostan i ograniczyć frustrację. Wsłuchaj się w swoje Ciało i w swój umysł (pomoże Ci w tym mindfulness!). Bierz pod uwagę, że istnieje wiele sposobów, aby zaspokoić jedną potrzebę – drugiej osobie może pomóc coś innego niż coś, co pomaga Tobie (i odwrotnie).

RÓŻNRODNOŚĆ

Zauważ, że każdy człowiek jest inny, ma inne Ciało i mierzy się z innymi wyzwaniami. Ponieważ nigdy nie znasz całej historii drugiej osoby, zakładanie szczęścia, sukcesów, a nawet stanu zdrowia po samym wyglądzie może minąć się z rzeczywistością. Pamiętaj, że nie jest sam_a na drodze do akceptacji swojego Ciała.

WYROZUMIAŁOŚĆ

Czy zgodzisz się ze stwierdzeniem, że łatwo jest się irytować na coś, czego się nie rozumie? Pamiętaj, że Ciało nie robi Ci na złość, a fizjologiczne procesy da się uzasadnić, zracjonalizować. Nie musisz darzyć sympatią każdej zmiany na swojej skórze i każdej wydzieliny, ale zanim zdążysz się zdenerwować, zatrzymaj się na moment i zastanów – dlaczego Ciało to robi? Co ma na celu?

PRZYJAŹŃ

Za co cenisz innych ludzi? Na co zwracasz większą uwagę, oceniając, z kim lubisz spędzać czas? Prawdopodobnie na to, jak ktoś się zachowuje, jaki jest z charakteru, jakie wyznaje się wartości? Nie tylko Ty tak do tego podchodzisz! Staraj się więc unikać komentowania cudzego wyglądu, a jeżeli chcesz kogoś skomplementować (lub skrytykować) spróbuj skupić się na elementach, na które osoba ma realny wpływ (i może je ewentualnie poprawić w kilka minut). Swoje Ciało traktuj podobnie – jak dobrego przyjaciela, z którym spędzasz cały czas.

WDZIĘCZNOŚĆ 

Zauważ, że każdego dnia korzystasz ze swojego Ciała i bez niego dzisiejsze aktywności by się nie odbyły. Żadne Ciało nie potrafi wszystkiego, ale każde Ciało potrafi coś (co czasem bierzemy za oczywistość). Spróbuj wyróżnić każdego dnia inną czynność, inny powód, dla którego możesz podziękować swojemu Ciału. To nie musi być wdzięczność za przebiegnięcie maratonu – na codzienność składają się przecież drobiazgi!

DZIAŁANIA SPOŁECZNE

Angażuj się w grupowe aktywności, które mają na celu rozpowszechnianie tematu cielesności i ciałoneutralności. Możesz być odbiorcą_czynią lub aktywnym_ą uczestnikiem_czką. Osłuchaj się ze swobodnymi, wspierającymi rozmowami na temat Ciała; zauważ, jak różnorodne jest nazewnictwo części ciała i zastanów, z jakimi określeniami jest Ci najbardziej komfortowo, a z jakimi nie (dlaczego?). Obserwuj, jak mówisz o Ciele, jak robią to różne grupy (np. Twoja rodzina, znajomi_e, lekarze_rki, profile takie jak Ars Amandi). Jakie różnice widzisz?

PROFILAKTYKA

Ograniczaj niezdrowe nawyki i badaj swój organizm – to szansa na zapobieganie, szybkie diagnozowanie i leczenie na wczesnym stadium. Reagowanie na aktualne sygnały Ciała to jedno, ale wyprzedzanie objawów to drugie! Nie obwiniaj się jednak, jeżeli coś przeoczył_ś albo jeżeli pewne nawyki trudno było Ci zmienić. Nie wszystko da się przewidzieć i nie na wszystko ma się w danej chwili zasoby. Skup się na teraźniejszości i przyszłości – każdy dzień jest dobry, aby wprowadzić pewne zmiany w swoje życie.

LIST DO CIAŁA & LIST OD CIAŁA

Spróbuj ubrać w słowa towarzyszące Ci emocje i oczekiwania względem Ciała. Zacznij od „Drogie Ciało”. Napisz, za co dziękujesz swojemu Ciału, czego na co dzień nie zauważasz albo nie rozumiesz. Jeżeli czujesz do swojego Ciała żal, złość – uwzględnij to, ale nie zatrzymuj się na negatywach. Pisz jak do dobrego przyjaciela, który nie jest idealny, ale zawsze jest przy Tobie. Relacja z przyjacielem powinna być wzajemna, dlatego staraj się podtrzymywać relację z Ciałem. Zapytaj, czego ono potrzebuje – może więcej uwagi, czułości? Więcej zorganizowania i specjalistycznej pomocy?

Możesz spróbować napisać też list OD Ciała. Co chciałoby Ci przekazać? Za co podziękować, o co poprosić?

Posted on

„Dziękuję Ci, Ciało” – przebieg wydarzenia

W zeszłym tygodniu mieliśmy_ałyśmy przyjemność zorganizowania otwartego wydarzenia stacjonarnego na UG, które było zwieńczeniem naszej kampanii społecznej „Dziękuję Ci, Ciało”.  Jego celem były rozmowy na żywo o ciele i jego różnorodnych aspektach.

Rozpoczęliśmy_łyśmy od podsumowania dotychczasowych efektów kampanii, a następnie wysłuchaliśmy_łyśmy wykładu poprowadzonego przez przedstawicielki Gdańskiego Centrum Równego Traktowania: Aleksandrę Hallmann oraz Mariannę Palider. Tematem prowadzonej przez nie prelekcji było postrzeganie ciała w kontekście dyskryminacji. Uczestnicy_czki zapoznali_ły się także bliżej z misją GCRT oraz zasięgiem jego oddziaływania w Gdańsku oraz w całym województwie Pomorskim. 

Wydarzenie objęło także dwa warsztaty. Pierwszy z nich był autorską inicjatywą członków_kiń naszego projektu, a w jego trakcie uczestnicy_czki mieli_ły okazję poznać kilka praktycznych sposobów na docenianie swojego ciała. Drugi został poprowadzony przez mgr Bartosza Karcza, pracownika uczelni SWPS w Sopocie. Przedstawił on podstawowe techniki mindfulness, dzięki którym osoby zgromadzone na warsztacie mogły lepiej wsłuchać się w swoje ciało.

Przez całe wydarzenie czas umilał nam słodki poczęstunek oraz ciepłe i zimne napoje! Ponadto, uczestnicy_czki wydarzenia mogli_ły się dokładniej zapoznać z plakatami kampanii, a także zaopatrzyć się w naklejkę i ulotkę z ćwiczeniami pomagającymi docenić swoje ciało ze względu na jego funkcjonalność.

Posted on

„Dziękuję Ci, Ciało” – mapa zasięgu kampanii

W tym wpisie publikujemy mapę, która obrazuje rozmieszczenie naszych plakatów i animacji stworzonych w ramach kampanii społecznej „Dziękuję Ci, Ciało”! Poniżej zamieszczamy również link do zbioru naszych projektów, które obecne są w przestrzeniach publicznych miasta Gdańsk.

Interaktywną mapę znajdziecie tutaj:

Jak widać, nasze plakaty i animacje można znaleźć w wielu miejscach w Gdańsku. Są to między innymi: uczelnie wyższe, szkoły i przedszkola, przychodnie, kluby fitness, restauracje, kawiarnie, bary, przystanki autobusowe, tablice ogłoszeniowe… i nie tylko!

Tutaj znajdziecie projekty, które będą obecne na ulicach miasta przez cały miesiąc: grafiki i animacje.

Zachęcamy do samodzielnego poszukiwania naszych plakatów i animacji w Gdańsku przez cały maj 2024!

Posted on

„Dziękuję Ci, Ciało” – wydarzenie stacjonarne na UG

Serdecznie zapraszamy wszystkie zainteresowane osoby na wydarzenie stacjonarne organizowane w ramach kampanii społecznej „Dziękuję Ci, Ciało”.

KRÓTKIE WYKŁADY I WARSZTATY

Uczestnicząc w wydarzeniu, będzie można wziąć udział w krótkich wykładach odnoszących się do obrazu i postrzegania ciała na co dzień, ale również w sytuacji dyskryminacji. Tego samego dnia będzie można uczestniczyć w warsztatach* dotyczących mindfulness i doceniania ciała w praktyce.

NAJWAŻNIEJSZE INFORMACJE

📆 data: 27.05.2024, poniedziałek
⏱️ czas: 14:00 – 18:00
📍 miejsce: aula S203 i sala C107 na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego
💡 poruszane tematy: obraz i postrzeganie ciała, dyskryminacja, mindfulness, wdzięczność i docenianie ciała w praktyce
🗣️ organizatorzy_rki: Naukowe Koło Seksuologii Ars Amandi UG oraz Koło Naukowe Grafiki Komputerowej Vertex PG
❗ ważne: wydarzenie jest otwarte, ale na warsztaty obowiązują zapisy!

HARMONOGRAM

  • 14:00-14:30, aula S203 – rozpoczęcie wydarzenia: rozmowy o przekazie kampanii i obrazie ciała
  • 14:30-15:30, aula S203 – prelekcje o postrzeganiu ciała w sytuacji doświadczania dyskryminacji
  • 15:30-16:30, sala C107 – docenianie ciała w praktyce, WARSZTAT
  • 16:30-17:30, sala C107 – mindfulness, WARSZTAT
  • 17:30-18:00, sala C107 – zakończenie wydarzenia, rozmowy z Ars Amandi

ZAPISY

Wydarzenie jest darmowe i otwarte dla każdej osoby. Prelekcje nie wymagają wcześniejszych zapisów.

*Na warsztaty obowiązują zapisy ze względu na ograniczoną liczbę miejsc – decyduje kolejność zgłoszeń poprzez ten formularz zgłoszeniowy DCC.

DO ZOBACZENIA!

Zapraszamy też do śledzenia bieżących informacji o wydarzeniu na platformie Facebook: link do wydarzenia na FB.

Posted on

„Dziękuję Ci, Ciało” – znaczenie mindfulness w docenianiu ciała

Drugi post edukacyjny z serii „Dziękuję Ci, Ciało” dotyczy mindfulness. Ale jak uważność właściwie łączy się z docenianiem własnego ciała?

DEFINICJA

Mindfulness to inaczej uważność. Może to być praktyka zarówno w formie medytacji, jak i nawyku podczas codziennych czynności. Polega ona na integracji ciała z umysłem. W praktyce jest to przyciąganie uwagi do tego, czego doświadcza się w bieżącym momencie z zachowaniem postawy otwarcia, czyli bez rozpatrywania tego, co czujemy, jako dobre lub złe. Przedmiotem naszego skupienia mogą być myśli, doznania z ciała i zmysłów, emocje lub obserwacja otoczenia.

REGULARNOŚĆ 

Praktyka mindfulness to długotrwały proces. Aby odczuć jej pozytywny wpływ, trzeba praktykować regularnie. Dobra wiadomość jest taka, że wystarczy nawet 5 minut dziennie! Jeśli nie masz czasu, możesz uprawiać mindfulness podczas zwykłych aktywności, np. gdy pijesz herbatę, możesz poczuć jej smak, temperaturę, konsystencję i zapach. Po prostu zauważ rzeczy takie, jakimi są.

Nie zrażaj się jednak, jeśli nie czujesz się na siłach, aby danego dnia wykonać praktykę. Daj sobie czas na wdrożenie się.

ZACZNIJ OD MAŁYCH KROKÓW

Na początku możesz usiąść na krześle ze stopami na podłodze i z plecami podpartymi o poduszkę lub położyć się na łóżku – ostatecznie to Ty wybierasz, co jest dla Ciebie najlepsze!

Najpierw możesz skupić się na swoim swobodnym oddechu. Następnie zacząć kontrolować długość wdechów i wydechów. Skup się na poszczególnych częściach swojego ciała. Zauważ, czy są one napięte czy rozluźnione. Zamiast na ciele, możesz skupić się też na swoim otoczeniu. Wsłuchaj się w dźwięki lub poczuj temperaturę miejsca, w którym jesteś.

CODZIENNE AKTYWNOŚCI

  • Gdy gdzieś idziesz, możesz zwrócić uwagę na naturę: szum wiatru, kolor liści, pogodę. Szukaj detali, na które zwykle nie patrzysz.
  • W poczekalni możesz skupić się na rozluźnieniu swojego ciała i wsłuchiwaniu się w jego aktualne potrzeby. Może potrzebujesz rozprostować nogi i przejść się po korytarzu? A może jesteś głodny lub chcesz zrelaksować oczy i spojrzeć na coś w oddali? Postaraj się zadbać o swój dobrostan, zanim fizyczny dyskomfort stanie się uciążliwy.
  • Podczas rozmowy możesz skupić się na jej treści, postarać się wyciągnąć jak najwięcej z prowadzonej konwersacji, nie zastanawiając się, co odpowiedzieć. Słuchaj aktywnie i wczuj się w chwilę!

ŻYCIE SEKSUALNE

Podczas aktywności seksualnej bardzo ważne jest, aby skupić się na swoich odczuciach. Dekoncentrujące, negatywne myśli o tym, jak wyglądamy czy jak sprawni w tej sferze jesteśmy, są czymś, co może ograniczać swobodę i odbierać satysfakcję.

Mindfulness pozwala odejść od ciągłego skupiania się na osiągnięciu orgazmu i wskazuje na wachlarz innych doznań: wrażeń zmysłowych, emocji, cech otoczenia. Według badań praktykowanie uważności ma korzystny wpływ na dysfunkcje seksualne (badano głównie kobiety). Dzięki mindfulness można stać się bardziej świadomym swojego ciała i oznak podniecenia. Skutkuje to większym zadowoleniem z życia seksualnego.

CECHY MINDFULNESS

Praktyka mindfulness może zapewnić wiele korzyści. Najbardziej znane z nich to: lepsze radzenie sobie ze stresem i niepokojem, budowanie empatii, relaksacja i wyciszenie, większa świadomość swoich uczuć i ciała.

Mindfulness to nie relaksacja. Oczywiście, efektem praktyki może być zrelaksowanie, jednak możemy mieć także zupełnie inne odczucia, takie jak frustracja czy nuda. Jest to naturalna część procesu. 

Uważność raz może zdawać się łatwa, a raz trudna i wymagająca. We współczesnym świecie istnieje wiele dystraktorów, które mogą skutecznie odwracać naszą uwagę od bycia tu i teraz. Na tym polega praktyka, aby dekoncentrację też zauważać.

Uważność wcale nie polega na niemyśleniu. Jej celem jest skupienie się na pojedynczych doznaniach, dopuszczenie do siebie emocji i doświadczanie życia z jego szczegółami. Nie można tego osiągnąć bez pewnej formy refleksji. Wobec tego nie powinniśmy na siłę pozbywać się myśli (w praktyce jest to niemal niemożliwe do wykonania). Jeśli zauważymy, że jesteśmy zdekoncentrowani, wystarczy spokojnie wrócić do tego, na czym chcieliśmy się skupić. Nie ma żadnego limitu, który miałby określać, ile razy możemy się zdekoncentrować. Mindfulness to nie zawody.

Wszystkie wpisy dotyczące naszej kampanii znajdziecie tutaj: wszystko o DCC.

Continue reading „„Dziękuję Ci, Ciało” – znaczenie mindfulness w docenianiu ciała”

Posted on

„Dziękuję Ci, Ciało” – obraz ciała

Dziś publikujemy pierwszy post edukacyjny z serii „Dziękuję Ci, Ciało” – dotyczy on obrazu ciała.

DEFINICJA

Obraz ciała to wielowymiarowy konstrukt obejmujący myśli, uczucia i zachowania jednostki związane z jej własnym ciałem. Nie musi on być jednoznacznie pozytywny lub negatywny. Obraz ciała jest często rozumiany jako obejmujący zarówno aspekt wartościujący (zadowolenie lub niezadowolenie z wyglądu), jak i ocenę znaczenia obrazu ciała dla tożsamości jednostki. Wpływają na niego czynniki wewnętrzne (np. osobowość) i zewnętrzne (np. środowisko społeczne).

Obraz ciała jest ściśle powiązany ze stanami psychicznymi człowieka, zatem ma wpływ na wszystkie aspekty ludzkiego życia. Osoby z negatywnym obrazem własnego ciała na ogół deklarują gorszą jakość życia, częściej cierpią na zaburzenia odżywiania, zaburzenia afektywne (np. depresję), a także lękowe. Negatywny obraz ciała prowadzi również często do izolacji, utraty pewności siebie czy obsesji na punkcie zmiany wyglądu.

DYSMORFOFOBIA

W skrajnych przypadkach możemy mówić o dysmorfofobii. Występuje ona u ok. 3% populacji i charakteryzuje się zaburzonym obrazem własnego ciała. Pacjenci z dysmorfofobią są przekonani o jego nieestetycznej budowie oraz nękani przez natrętne myśli dotyczące defektów własnej aparycji, co w znacznym stopniu utrudnia ich funkcjonowanie. W skutek swoich przekonań pacjenci mogą unikać spotkań z innymi ludźmi i wychodzenia z domu, szukać pomocy u specjalistów medycyny estetycznej.

PROBLEM GLOBALNY

Obawy związane z obrazem ciała obejmują zaabsorbowanie ciałem i niezadowolenie z jego wyglądu (kształtu, wagi lub innych cech). Problem ten jest obecny na całym świecie ze względu na silną presję na dążenie do ideałów piękna. Obawy te mogą różnić się w zależności od kontekstu kulturowego, ale ich powszechność i powiązanie ze złym stanem zdrowia psychicznego i fizycznego mają charakter globalny. Niestety, badania pokazują, że to negatywne zjawisko potęgują social media.

SYTUACJA W POLSCE

Tylko co trzeci ankietowany Polak jest dumny ze swojego ciała, a jedynie 4% nic by w sobie nie zmieniło. Tym, którzy chcieliby poprawić swój wygląd, najbardziej zależy na schudnięciu (57%). Na kolejnych miejscach listy najbardziej pożądanych zmian znajdują się m.in.: poprawa figury, proporcji ciała, wyglądu włosów, zębów, wzrostu, nabranie masy, zmniejszenie brzucha, korekta elementów twarzy oraz likwidacja zmarszczek. Najbardziej lubimy w sobie natomiast oczy, usta i wzrost.

  • Kobiety deklarują chęć zmiany kształtu piersi i pośladków, natomiast co dziesiąty mężczyzna pragnie poprawić muskulaturę.
  • Z własnego wyglądu częściej zadowoleni są mężczyźni – kobiety wstydzą się swojego ciała dwa razy częściej.
  • Aż 48% Polek deklaruje, że nie lubi swojego ciała.
  • 1/3 kobiet ocenia swoją relację z ciałem jako „pełną wdzięczności i szacunku”, co 4. jako „wymagającą i surową”, a kolejne 22% jako „krytykującą i oceniającą”.
  • Klinikę medycyny estetycznej chętnie odwiedziłaby co trzecia Polka i co siódmy Polak.
  • Ponad połowa ankietowanych przyznaje się do przerabiania własnych zdjęć przed publikacją, a 1/5 do wytykania swoich mankamentów w czasie przeglądania się w lustrze.
  • 1/3 uczniów deklaruje, że ocenia się przez pryzmat swojego ciała, nie akceptuje tego jak wygląda i regularnie używa filtrów.
  • 40% ankietowanych zdarzyło się pomyśleć, że z powodu swojego wyglądu na nic w życiu nie zasługuje.

DOCENIANIE CIAŁA

Docenianie ciała to intuicyjna, pełna szacunku relacja z własnym ciałem, skupiająca się na funkcjonalności ciała oraz zdolności do angażowania się w działania, które przyczyniają się do ogólnego dobrego samopoczucia, w przeciwieństwie do skupiania się na zadowoleniu ze swojego kształtu i wyglądu, jak ma to miejsce w przypadku satysfakcji z ciała. Docenianie ciała może być czynnikiem chroniącym przed niezadowoleniem ze swojej fizyczności.

Wg badań najbardziej skuteczna ciałopozytywność to nie ta, która wyznacza alternatywne ideały piękna (czyli polega na porównaniach społecznych) lecz ta, która buduje poczucie generalnej akceptacji ciała, autonomii i sprawczości, niezależne od tego, jak to ciało wygląda.

Właśnie taki jest główny motyw naszej kampanii! Więcej informacji wkrótce!

Wszystkie wpisy dotyczące naszej kampanii znajdziecie tutaj: wszystko o DCC.

Continue reading „„Dziękuję Ci, Ciało” – obraz ciała”