„My, trans”, Piotr Jacoń – recenzja koła seksuologii

Reportaż “My, trans” Piotra Jaconia ukazał się pierwszy raz w 2021 roku nakładem wydawnictwa RM. W 2024 na rynku pojawiło się nowe, poprawione wydanie, w którym autor odnosi się do kilku kwestii, które przez lata uległy zmianie lub wymagają doprecyzowania. Książka liczy 288 stron.   

Piotr Jacoń to polski dziennikarz i prezenter związany ze stacją TVN24. Twórca m.in. reportażu telewizyjnego o rodzicach osób transpłciowych “Wszystko o moim dziecku” oraz cyklu rozmów “Bez polityki”. W 2024 roku ukazała się jego najnowsza książka “Wiktoria. Transpłciowość to nie wszystko”, w której oprócz sytuacji osób transpłciowych w Polsce porusza osobistą historię własnej rodziny – jest ojcem transpłciowej Wiktorii. 

W reportażu “My trans” Piotr Jacoń skupia się na relacjach pomiędzy osobami transpłciowymi a ich rodzinami. W serii wywiadów oddaje głos nastolatkom, dzieciom, rodzicom, samemu odsuwając się od narracji. Pozwala im opowiedzieć swoją historię, z niezwykłą wrażliwością i wyczuciem, pytając o proces coming-outu, procedurę korekty płci, zmianę dokumentów, trudne momenty oraz codzienne przejawy dyskryminacji, które w polskiej rzeczywistości towarzyszą im na każdym kroku.

W rozmowach przewija się temat przyznania prawa do przeżywania trudnych emocji, stresu i cierpienia również rodzicom i najbliższym osób transpłciowych, dla których cały proces też jest niezwykle trudny.

„Myślę, że trzeba dać rodzicom prawo do symbolicznej żałoby za tym dzieckiem, którego już w pewnym sensie nie ma. Bo rodzice też przechodzą przez proces tranzycji. Tylko bez hormonów. Bez wspomagania.” – fragment wywiadu z Mają Heban, transaktywistką.

Przede wszystkim, warto docenić różnorodność głosów, jaka pojawia się w tym reportażu, umożliwiając osobom czytającym skonfrontowanie swoich przekonań z naprawdę skrajnymi punktami widzenia ludzi w różnych sytuacjach życiowych.

Jacoń zaprasza do rozmowy zarówno osoby nastoletnie, ich rodziców, jak i np. matkę pięciolatka, który zapytał ją, czemu nie urodziła go dziewczynką, a lekarze twierdzą, że na jakiekolwiek wiążące diagnozy jest za wcześnie; mężczyznę, który tranzycję przeszedł w latach 90. w zupełnie innych realiach niż obecnie; psycholożkę, adwokatkę, aktywistki, moderatorkę forum internetowego dla rodziców osób transpłciowych czy nawet księdza.

Ta różnorodność rozmówców_czyń Jaconia pozwala pokazać, że żadna z tych sytuacji nie jest jednowymiarowa, a każdej osobie transpłciowej należy się akceptacja i wsparcie.

Istotna część reportażu zostaje poświęcona polskiej sytuacji politycznej i temu, jak w realiach naszego kraju przebiega proces korekty płci, z jakimi trudnościami muszą mierzyć się osoby transpłciowe każdego dnia z powodu braku odpowiednich rozwiązań systemowych. 

Pojawia się dyskusja na temat ustawy o uzgodnieniu płci, odwołania do porównywania społeczności LGBTQ+ do ideologii czy zarazy oraz wywiad z byłą posłanką Anną Grodzką. Ta część wywołuje dużo emocji, frustracji i nie zachowuje obiektywizmu, jednak ciężko go wymagać od formy wywiadów z żywymi, zmęczonymi sytuacją ludźmi.

W reportażu brakuje bardziej szczegółowego wytłumaczenia, jak dokładnie przebiega proces korekty płci w Polsce. Wielokrotnie padają nazwy poszczególnych kroków (“jedynka”, czy konkretne hormony), pojawia się nawet wywiad z psycholożką pracującą z osobami transpłciowymi czy przypisy doprecyzowujące pewne kwestie, jednak ta pozycja może nie być odpowiednia dla osoby, która poszukuje podstawowej wiedzy w temacie transpłciowości.

Książka “My trans” na pewno nie stanowi kompendium wiedzy na temat transpłciowości, a jest raczej (co sam autor podkreśla we wstępie) wprowadzeniem do rozmowy nie tylko o transpłciowości, ale też o miłości, relacjach i wsparciu. Może uwrażliwić i nadać osobom transpłciowym konkretne imiona, twarze i historie. 

Ta książka jest o ludziach, którzy szukają siebie i czasem błądzą. Jest o państwie, które w niczym nam – osobom trans i ich rodzinom – nie pomaga, ale za to systemowo nas upokarza. Jest wreszcie o Kościele, który – czy tego chcemy, czy nie – jest w Polsce instytucją ważną, aspirującą do wyższych celów, celowo jednak lub z bezmyślności poniżającą wiernych ukrytych za skrótem LGBTQ+.”

Recenzja została przygotowana przez: Barbarę Ottę i Ewę Żebryk.

Książkę można kupić tutaj„My, Trans”, Piotr Jacoń.

NaukoweLove 2025

Dobre wieści! Trzeci rok z rzędu będziemy brać udział w walentynkowym wydarzeniu dla dorosłych, które organizowane jest przez gdyńskie Centrum Nauki Experyment!

Tegoroczne wydarzenie odbędzie się idealnie w walentynkowy piątek 14.02.2024 i będzie trwać od 19 do 23 w CNE w Gdyni. W tym roku przewodnim tematem wieczoru jest słowo „Pikantnie” – zarówno w kontekście smakowym, jak i seksualnym! Dlatego też na naszym stoisku będzie można dowiedzieć się więcej o praktyce BDSM, wyznaczaniu swoich granic, a także o tym, dlaczego niektórych produktów spożywczych nie powinno łączyć się z seksem!

Ale oczywiście to nie jedyne atrakcje na całym wydarzeniu! Więcej szczegółów (oraz bilety) znajdziecie na oficjalnej stronie internetowej CNE.

Z kolei tutaj, naszej stronie internetowej, znajdziecie materiały edukacyjne, stworzone na potrzeby naszego walentynkowego stoiska w Experymencie.

Liczymy na Wasze zaangażowanie!

Broszurka edukacyjna

Zasady BDSM

Testowanie swoich granic

„Gorsze”, Angela Saini – recenzja koła seksuologii

Publikacja “Gorsze. Jak nauka pomyliła się co do kobiet” Angeli Saini ukazała się w Polsce w 2022 roku nakładem Wydawnictwa Czarnego, w tłumaczeniu Hanny Pustuły-Lewickiej.

Autorka książki jest brytyjską dziennikarką publikującą m.in w New Science czy The Guardian. W 2020 roku magazyn Prospect uznał ją za jedną z pięćdziesięciorga najważniejszych współczesnych myślicieli_ek. Założyła również organizację walczącą z pseudonauką – Challenging Pseudoscience przy stowarzyszeniu naukowo – edukacyjnym The Royal Institution of Great Britain.

Angela Saini w swoich tekstach zajmuje się analizą feminizmu, postrzeganiem różnic międzypłciowych przez współczesną naukę, patriarchatem oraz szeroko pojętą tematyką społeczną, o której pisze językiem badań oraz teorii naukowych.

“Gorsze” to z kolei próba odpowiedzi na wciąż obecne kontrowersje wokół rzeczywistych różnic międzypłciowych. Autorka, robiąc przegląd dotychczasowych badań naukowych w tej tematyce oraz rozmawiając z naukowcami_czyniami z różnych dziedzin, takich jak socjologia, antropologia, biologia, prymatologia czy neurologia, rzuca światło na istniejące stereotypy płciowe, które nadal są obecne zarówno w świecie naukowym, jak i w codziennym myśleniu.

Autorka przedstawia przekrój istniejących badań, dzieląc książkę na rozdziały odpowiadające konkretnym stereotypom. Do poruszanych zagadnień należą m.in:
-przekonanie o ogólnej niższości kobiet wobec mężczyzn,
-postrzegana przez społeczeństwo słabość fizyczna kobiet i mniejsza wytrzymałość
-obecność biologicznie uwarunkowanych różnic międzypłciowych, obecnych od urodzenia,
-sprowadzanie kobiety do roli matki, opiekunki,
-przekonanie o niższym popędzie seksualnym kobiet,
-uwarunkowanie mężczyzn do dominacji,
-menopauza jako powód do stygmatyzacji starszych kobiet.

ZALETY KSIĄŻKI

Niewątpliwie główną zaletą książki jest bogaty research przeprowadzony przez autorkę. Analizuje ona setki badań zarówno tych przedawnionych, jak i aktualnych oraz rozmawia z ekspertami_tkami z różnych dziedzin, co pozwala na wnikliwą analizę istniejących stereotypów z wielu różnych perspektyw.

Ponadto, Saini oddaje głos nie tylko zwolennikom_czkom równouprawnienia, ale nawet tym, którzy_re zaciekle bronią istnienia twardych różnic między płciami w dyskusji publicznej. Udaje jej się pisać rzeczowo i bez uprzedzeń, a jej styl pisania jest bardzo subtelny – poza wprowadzeniem oraz posłowiem autorka nie narzuca swoich przekonań.

Nawet do tych najbardziej klasycznych badań książka nie boi się podejść krytycznie. Wskazuje na błędy metodologiczne czy tendencyjność niektórych naukowców_czyń, udowadniając tym samym, że nauka choć objaśniająca wiele zjawisk, nie powinna być traktowana jako niepodważalna. Saini zwraca uwagę na fakt, że wiele jej dziedzin np. neuronauka dopiero się rozwija, tak więc aktualny stan badań może ulec w przyszłości zmianie.

Właśnie w rozdziałach poświęconych biologii człowieka autorka dementuje mity związane m.in z relacją pomiędzy wielkością mózgu a inteligencją, różnymi właściwościami mózgu konkretnej płci, dysproporcją konkretnych jego części czy różnymi typami inteligencji u kobiet i mężczyzn.

Ogromną zaletą pracy Saini jest to, że nie koncentruje się ona na zachodnim kręgu kulturowym, ale rozszerza analizę różnic międzypłciowych o inne typy społeczeństw. Autorka podejmuje tym samym próbę odpowiedzi na pytanie, czy o różnicach międzypłciowych bardziej decyduje biologia, czy środowisko społeczne oraz na ile są one tak uniwersalne, jak może nam się wydawać.

W tym celu podaje konkretne przykłady badań prowadzonych na innych kontynentach, wśród społeczności zbieracko – łowieckich czy innych plemion, których kultura różni się od naszej, a nawet wśród świata zwierząt, szczególnie naczelnych, najbliższych krewnych człowieka.

KRYTYKA

Część czytelników_czek zarzuca książce chaotyczne przeskakiwanie między tematami. Jakkolwiek rozumiemy podstawę tych uwag, uważamy, że zamysł autorki na swoisty “przegląd” badań w obranym temacie, zobowiązał ją do zgrabnego przechodzenia między nimi, co naszym zdaniem, nie utrudnia lektury.

Drugim zarzutem jest niewystarczające omówienie wątku osób inter- oraz transpłciowych. Rzeczywiście, temat chociaż poruszony, nie zostaje rozwinięty czy odniesiony do ogólnej dyskusji na temat gender. Uważamy, że ujęcie tematu z ich perspektywy, mogłoby wiele dodać do polemiki na temat różnic i ról tradycyjnie przypisywanych kobietom i mężczyznom.

PODSUMOWANIE

“Gorsze. Jak nauka pomyliła się co do kobiet” to, naszym zdaniem, świetne wprowadzenie do tematyki około feministycznej. Przystępny język oraz mnogość przykładów sprawiają, że zarówno osoby dopiero rozpoczynające swoją przygodę z tego typu literaturą popularno-naukową, jak i te, które mają już pewną wiedzę, na pewno znajdą w niej coś dla siebie.

Chociaż w wielu obszarach badania nie dają jasnej odpowiedzi, to stwierdziłam z otuchą, że nauka ma mnóstwo do zaoferowania kobietom i mężczyznom, którzy chcą żyć w sprawiedliwszym świecie.” (cytat z Posłowia)

Recenzja została przygotowana przez: Emilię Dębską i Ewę Żebryk.

Książkę można kupić tutaj„Gorsze. Jak nauka pomyliła się co do kobiet”, Angela Saini.

„Let’s talk about it”, Erika Moen & Matthew Nolan – recenzja koła seksuologii

„Let’s Talk About It” to komiks stworzony przez małżeństwo – Erikę Moen i Matthew Nolana. Poradnik liczy sobie około 230 stron i skierowany jest do nastolatków_ek w wieku 15+, choć autorzy dedykują go wszystkim potrzebującym – bez względu na wiek.

Polska wersja książki została wydana w 2022 roku przez wydawnictwo Jaguar, a jej pojawienie się w sklepach wywołało niemałą kontrowersję. O komiksie zrobiło się głośno i w tym roku ze względu na jego sprzedaż w popularnej sieci supermarketów. Jednak czy słusznie?

Autorzy komiksu stworzyli go z zamiarem przekazania wiedzy z zakresu edukacji seksualnej w łatwej i przystępnej formie, która wpasuje się w gusta nastolatków_ek. Naszym zdaniem bez wątpienia się to udało. Język używany w „Let’s Talk About It” dostosowany jest do wieku głównej grupy docelowej – nie zalewa trudnymi terminami i tłumaczy zagadnienia w prostych słowach. Format opowieści wizualnej sprawia, że treść jest o wiele łatwiej i szybciej przyswajalna niż w wielu innych dziełach o podobnej tematyce i nie ma to miejsca kosztem okrojenia zawartości.

A co z samą treścią? Czy faktycznie jest to książka pornograficzna” jak to można przeczytać na niektórych portalach?

Komiks przeprowadza nas przez całą listę tematów związanych z seksualnością i odhacza prawie wszystko, o czym powinna wiedzieć w tej kwestii dorastająca osoba. Omówione zostały zarówno zagadnienia anatomiczne, jak i emocjonalny wymiar seksualności – nawet więcej czasu poświęcono na to drugie.

Książka porusza m.in. takie tematy jak: anatomia, obraz ciała, seks, świadoma zgoda, orgazm, masturbacja, tożsamość, orientacja, płeć, antykoncepcja, związki (wiele rodzajów), pornografia, fantazje, seksting, bezpieczeństwo, relacje przemocowe, szukanie wsparcia, emocje.

Komiks stara się nie podchodzić do żadnego podjętego tematu „po łebkach” i tłumaczy każdy w sposób kompleksowy, kompetentny i niestygmatyzujący za pomocą przejrzystych ilustracji i infografik. Nie oznacza to oczywiście, że niektórych kwestii nie dałoby się pogłębić – sami autorzy w prologu mówią, że cały czas przychodziły im do głowy nowe wątki do poruszenia czy poszerzenia. Wiedząc jednak, że kierują książkę do konkretnej grupy, nie chcieli przeładować jej materiałem, bo wtedy “nikt” by po nią nie sięgnął. Osobiście uważamy, że treści są w sam raz na początek lub dla odświeżenia wiedzy. Ponadto, komiks może być ciekawy nawet dla starszych osób – grafiki są interesujące, a tematy nie nudzą. Rzetelne i szczegółowe podejście do przedstawianych zagadnień odpowiada na wiele konkretnych pytań, na które młodzież i dorośli często nie znajdują zadowalającej i wystarczającej odpowiedzi.

W samym temacie stosunku seksualnego możemy przeczytać o wszystkim: od zamiaru, propozycji seksu, zgody i przygotowania do niego, przez jego mechanikę i rodzaje, aż po “aftercare”. W żadnej z tych kwestii autorzy nie zapominają o aspekcie relacyjnym, komunikacyjnym i emocjonalnym. Również w wątku związków możemy przeczytać zarówno o ich rodzajach, wchodzeniu w nie, jak i odrzuceniu, zazdrości, poczuciu winy, roli przyjaźni i o wielu innych ich stronach.

Jednym z największych plusów „Let’s Talk About It” jest inkluzywność tej pozycji. Bohaterowie_rki komiksu reprezentują całe spektrum sylwetek, kolorów skóry, tożsamości, orientacji, płci, ekspresji i poziomu sprawności. Przy tym wszystkie postacie traktowane są przez autorów neutralnie – po prostu jako ludzie, których cechy wpływają na ich doświadczenia, ale ich nie definiują. Takie podejście słusznie maluje seksualność, seks i związki jako coś, co nie jest udziałem tylko jednego konkretnego rodzaju człowieka należącego do społecznej większości. Czytając ten komiks nikt nie powinien czuć się wykluczony.

Również w kwestii genitaliów i piersi możemy dostrzec w książce szeroką różnorodność. Nie pominięto też anatomii osób transpłciowych. Zobaczymy ilustracje rozmaitych części ciała, które na poszczególnych obrazkach będą np.:
-bardziej proste/bardziej krzywe,
-mniejsze/większe lub dłuższe/krótsze,
-bardziej sterczące/bardziej obwisłe,
-bardziej okrągłe/bardziej stożkowate,
-bardziej owłosione/bardziej gładkie,
-bardziej lub mniej symetryczne.
Ukazanie całej gamy miejsc intymnych pomaga utożsamić swój wygląd z którąś z grafik. Komiks stara się obalić istniejące kanony piękna i zachęca do akceptacji tego, że wszyscy się od siebie różnimy.

Czy książka ma jakieś minusy?

Temat, który nie został poruszony w komiksie, a jest bardzo ważny dla wszystkich osób to higiena – w szczególności narządów płciowych, ale generalnie całego ciała, zwłaszcza w czasie zmian okresu dojrzewania. Byłoby miło znaleźć w takim kompendium wiedzy informacje również o samobadaniu piersi czy genitaliów. Samodzielne zauważanie pierwszych objawów czy zmian w naszym ciele jest bardzo istotne dla naszego ogólnego zdrowia! Brak tych informacji nie odbiera książce jej edukacyjnego i rzetelnego charakteru, a kwestie, o których wspominamy znajdziecie w naszych darmowych broszurkach edukacyjnych!

Co poza komiksem w formie papierowej?

Na końcu poradnika stworzono krótką sekcję dodatkową, gdzie znajdziemy polecane dzieła literackie i strony internetowe, z których można skorzystać, chcąc dowiedzieć się więcej.

Ponadto, autorzy książki prowadzą własną stronę internetową z komiksami o nazwie „Oh Joy Sex Toy” dla pełnoletnich użytkowników_czek. Poświęcono ją pozytywnej seksualności w każdym wydaniu. Można tam znaleźć recenzje zabawek erotycznych, osobiste wyznania, fikcyjne historyjki erotyczne, jak i właśnie edukację seksualną. Jest to dobra opcja dla dorosłych chcących zgłębić wiedzę o seksie, do których przemawia komiksowa forma przekazu. Nie ma chyba tematu, którego tam nie znajdziecie!

Recenzja została przygotowana przez: Magdalenę Dalmatę i Natalię Tecmer.

Książkę można kupić tutaj„Let’s talk about it”, Erika Moen & Matthew Nolan.

Podsumowanie naszej działalności w roku akademickim 2023/2024

Ubiegły rok był dla nas bardzo owocny! Ale co dokładnie udało nam się zrobić w trakcie roku akademickiego 2023/24?

Jeśli chodzi o nowości, założyliśmy_łyśmy podcast i TikTokaUdało nam się stworzyć 14 odcinków podcastu, które zostały wyemitowane na naszym Spotify oraz kanale Youtube, a także 12 filmików na TikToku, a to dopiero początek!

W ciągu ostatniego roku na naszym Instagramie pojawiło się 40 postówDodatkowo przez 24 dni grudnia mogliście i mogłyście korzystać z Adwentowego Kalendarza Dobrostanu PsychicznegoCodziennie podsuwaliśmy_łyśmy na Stories różne inspiracje pomagające zadbać o swoje ciało oraz umysł. Mamy nadzieję, że wykonując zaproponowane przez nas zadania, bawiliście_łyście się równie dobrze, co my!

4 kwietnia 2024 roku przedstawiliśmy_łyśmy Wam również naszą maskotkęAxl Amandi symbolizuje nasze pozytywne nastawienie, ciągły rozwój i nieustającą walkę o rzetelną edukację seksualnąktórą staramy się realizować na wielu płaszczyznach. Wierzymy, że i w tym roku nasz axolotl pomoże nam psychoedukować społeczeństwo!

Nie próżnowaliśmy_łyśmy również w kwestii broszurek edukacyjnychW tym roku opublikowaliśmy_łyśmy prace na temat wulwy oraz chorób przenoszonych drogą płciową. Te oraz wszystkie poprzednie broszurki znajdują się na naszej stronie internetowej, więc koniecznie tam zajrzyjcie, jeśli chcecie zgłębić Waszą wiedzę!

Udało nam się również zaangażować w reportaże i audycje radiowe! Przedstawicielki naszego koła wzięły udział w reportażu „Samotność na randce”w którym wypowiedziały się na tematy związane z portalami randkowymi oraz z fenomenem one-night stand. Ponadto, nasz zarząd miał okazję reprezentować nas w audycji Radia MORS „sKOŁOwani”, gdzie szerzej opowiedział o kole i jego działalności.

Mogliście_łyście nas również zobaczyć na wydarzeniach organizowanych przez Uniwersytet Gdański. Mieliśmy_ałyśmy swoje stoisko na Dniach Otwartych naszej uczelni i braliśmy_łyśmy udział w grze terenowej „Kim jest Terenow?” na majówkowym pikniku UG. Nasza Prezeska uczestniczyła też w panelu dyskusyjnym „Następne Pokolenie. Sytuacja Dziewcząt i Kobiet we Współczesnym Świecie”, gdzie zaprezentowano raport British Council.

Nie mogło nas również zabraknąć podczas kolejnej edycji Naukowe Lovektóre cyklicznie organizuje gdyńskie Centrum Nauki Experyment. Tematem przewodnim wieczoru było stwierdzenie „Przez żołądek do serca”, dlatego na naszym stoisku można było dowiedzieć się więcej o afrodyzjakach oraz wpływie jedzenia i diety na funkcjonowania seksualne. Dziękujemy za Waszą obecność!

Wspólnie z Kołem Naukowym Grafiki Komputerowej Vertex z Politechniki Gdańskiej zaprojektowaliśmy_łyśmy Kampanię Społeczną „Dziękuję Ci, Ciało” w ramach konkursu „Mistrzowie Współpracy Fahrenheita”. Udało nam się zająć II miejsce, dzięki czemu otrzymaliśmy_łyśmy fundusze potrzebne do realizacji projektu. Przez cały maj mogliście_łyście oglądać nasze plakaty na ulicach Gdańska oraz czytać posty w temacie ciałoneutralnościW ramach kampanii zorganizowano również wykład, gdzie gościliśmy_łyśmy przedstawicielki Gdańskiego Centrum Równego Traktowania oraz dwa warsztatyJeden z nich dotyczył doceniania ciała w praktyce, drugi natomiast skupiał się na mindfulnessie.

W ubiegłym roku akademickim ruszyliśmy_łyśmy również z badaniem naukowym naszego autorstwa. Dotyczyło ono różnorodnych postaw życiowych dorosłych i ich związku z postawami wobec dzieci. Udało nam się zebrać wszystkie potrzebne odpowiedzi, a teraz czeka nas opracowywanie wyników. Bardzo dziękujemy za udział w badaniu każdej osobie, która wypełniła ankietę!

Jeśli chodzi o działania wewnątrz naszego Koła, członkinie i członkowie Ars Amandi mieli_ały również okazję, aby spotkać się z ekspertkami w dziedzinie seksuologiiZorganizowaliśmy_łyśmy spotkania z seksuolożką i psychoterapeutką Justyną Kulczyk-Lewińską oraz Martą Dorą, czyli seksuolożką działającą w fundacji Dziewczyny w Spektrum. Były to niezwykle owocne i ciekawe spotkania, z których wynieśliśmy_osłyśmy dużo wiedzy i nowych perspektyw.

Jeśli coś z naszej działalności Cię zainteresowało, nie wahaj się do nas dołączyć! Wypełnij ankietę rekrutacyjną, która znajduje się na stronie głównej i i zmieniaj świat razem z nami!

REKRUTACJA 2024/25

Nowy rok akademicki rozpoczynamy z przytupem!

Serdecznie zapraszamy na spotkanie rekrutacyjne 2024/25.

📆 data: 16.10.2024 (środa)
⏱️ czas: 17:00-18:00
📍miejsce: C109, Wydział Nauk Społecznych, UG
👥kto jest zaproszony: studenci_tki i absolwenci_tki UG, zainteresowani seksuologią lub chętni do pomocy graficznej
Więcej szczegółów znajdziesz na naszym Facebook’owym wydarzeniu: https://fb.me/e/1DAwEStdu

Samotność na randce – reportaż dźwiękowy z udziałem Ars Amandi

„Samotność na randce” to reportaż dźwiękowy o portalach randkowych oraz relacjach typu one night stand, czyli (zwykle) jednorazowych kontaktach seksualnych.

Materiał przygotowała Kaliksta Bucholc w czasie projektowego seminarium licencjackiego na kierunku dziennikarstwo i komunikacja społeczna na Uniwersytecie Gdańskim, prowadzonego przez dr Beatę Czechowską-Derkacz w ramach projektu: SUMED: Sustainable Multidimensional Media Contents.

Reportaż ukazuje dwie perspektywy wyżej wymienionych zjawisk – pierwsza to spojrzenie osób, które doświadczyły tematu na własnej skórze, a druga to głosy eksperckie z dziedziny socjologii i seksuologii.

Członkinie naszego koła naukowego – Daria Bogdańska oraz Oliwia Chudzik wzięły udział w reportażu, wyjaśniając temat według najnowszej wiedzy seksuologicznej.

Serdecznie zapraszamy do odsłuchania materiału na portalu Spotify: Samotność na randce.

 

 

sKOŁOwani – Ars Amandi w Radiu MORS

Jakiś czas temu członkinie zarządu naszego koła wzięły udział w audycji Radia MORS pt. „sKOŁOwani”. Jest to seria odcinków, w których redaktorzy i redaktorki radia rozmawiają z osobami członkowskimi kół naukowych oraz organizacji studenckich Uniwersytetu Gdańskiego.

W audycji z udziałem Ars Amandi możecie posłuchać m.in.:

  • o studiowaniu na UG,
  • o działalności naszego koła,
  • o przebiegu rekrutacji,
  • o przekazie niesionym przez nasze koło,
  • o naszych broszurkach edukacyjnych,
  • o badaniach naukowych,
  • o różowej skrzyneczce,
  • o kampanii społecznej „Dziękuję Ci, Ciało”.

Serdecznie zapraszamy do wysłuchania odcinka z udziałem Magdaleny Dalmaty, Oliwii Rokickiej i Zuzanny Wrońskiej: Ars Amandi – sKOŁOwani.

„Dziękuję Ci, Ciało” – podsumowanie kampanii

Dzisiejszy wpis zamyka cykl publikacji w temacie kampanii społecznej „Dziękuję Ci, Ciało”. Projekt dobiegł już końca, dlatego poniżej możecie przeczytać podsumowanie miesięcy naszej pracy!

OD POCZĄTKU

Celem kampanii było stworzenie publicznej przestrzeni do refleksji i rozmów o ciele – o jego pięknie kryjącym się przede wszystkim w funkcjonalności. Okres od stycznia do kwietnia przeznaczyliśmy_łyśmy na przygotowanie materiałów graficznych i tekstów, a także na zorganizowanie odpowiednich miejsc do eksponowania gotowych treści.  Nawiązaliśmy także kontakt z ekspertami_tkami, których_e planowaliśmy_łyśmy zaprosić do wystąpienia na wydarzeniu.

MAJ

Wraz z początkiem maja w przestrzeni miejskiej Gdańska pojawiły się pierwsze plakaty i animacje promujące “Dziękuję Ci, Ciało”. Nasze materiały zostały wyeksponowane na wybranych przystankach autobusowych i tramwajowych, a także w wielu miejscach publicznych: kawiarniach i restauracjach, instytucjach kultury, placówkach medycznych, organizacjach pozarządowych. Dzięki współpracy z władzami gdańskich szkół wyższych, znaczna liczba plakatów pojawiła się również na kampusach!

Przez cały miesiąc, a nawet dłużej, “Dziękuję Ci, Ciało” było obecne również w internecie – w mediach społecznościowych Ars Amandi pojawiło się kilka postów edukacyjnych, dotyczących szeroko pojętej relacji z ciałem. W zapisanej na Instagramie relacji pt. “CIAŁO” wciąż można przejrzeć przykładowe powody, dla których warto swoje ciało docenić. Na naszym TikToku oraz w serwisie Youtube znajdują się z kolei krótkie filmiki edukacyjne i promocyjne, a na Spotify pojawił się nawet odcinek podcastu poświęcony kampanii! Ponadto, nasz projekt był promowany na kontach zaprzyjaźnionych kół naukowych, a także na oficjalnych platformach Związku Uczelni Fahrenheita w Gdańsku. 

WYDARZENIE STACJONARNE

Zwieńczeniem “Dziękuję Ci, Ciało” było zorganizowane przez nas 27 maja wydarzenie na Wydziale Nauk Społecznych UG, podczas którego mieliśmy_ałyśmy szansę porozmawiać na żywo o ciele i jego różnorodnych aspektach. Rozpoczęliśmy_łyśmy od podsumowania dotychczasowych efektów kampanii, a następnie wysłuchaliśmy_łyśmy wykładu poprowadzonego przez przedstawicielki Gdańskiego Centrum Równego Traktowania: Aleksandrę Hallmann oraz Mariannę Palider. Tematem prowadzonej przez nie prelekcji było postrzeganie ciała w kontekście dyskryminacji. Uczestnicy_czki zapoznali_ły się także bliżej z misją GCRT i zasięgiem jego oddziaływania w Gdańsku oraz w całym województwie pomorskim.

Wydarzenie objęło także dwa warsztaty. Pierwszy z nich był autorską inicjatywą członków_kiń naszego projektu, a w jego trakcie uczestnicy_czki mieli_ły okazję poznać kilka praktycznych sposobów na docenianie swojego ciała. Zachęcaliśmy_łyśmy do większej wyrozumiałości względem ciała i do postrzegania go jak przyjaciela. Drugi warsztat został poprowadzony przez Bartosza Karcza, psychologa z uczelni SWPS w Sopocie. Przedstawił on podstawowe techniki mindfulness, dzięki którym osoby zgromadzone na warsztacie mogły lepiej wsłuchać się w swoje ciało.

Przez całe wydarzenie czas umilał nam słodki poczęstunek oraz ciepłe i zimne napoje! Ponadto, uczestnicy_czki wydarzenia mogli_ły dokładniej zapoznać się z plakatami kampanii, a także zaopatrzyć się w naklejkę i ulotkę z ćwiczeniami pomagającymi docenić swoje ciało ze względu na jego funkcjonalność.

TO NIE KONIEC!

Koniec kampanii nie oznacza końca naszego przekazu! Ciało jest integralną częścią życia, dlatego zachęcamy do dalszego podtrzymywania życzliwej relacji z Ciałem. Poznawajcie je, dbajcie o nie i choćby od czasu do czasu – dziękujcie mu za to, że jest i pozwala Wam doświadczać życia

„Dziękuję Ci, Ciało” – Twoja relacja z ciałem

ELASTYCZNE MYŚLENIE

Elastyczne myślenie sprzyja tolerancji dla odmienności i różnorodności. Pewne skojarzenia mogą nas śmieszyć, krępować, ograniczać, np. przy nazywaniu niektórych części ciała. Inne mogą budzić przyjemne, pozytywne odczucia. Może to wynikać z własnych doświadczeń lub uwarunkowań kulturowych i rodzinnych. Zastanów się, jak takie sieci skojarzeń wpływają na Twoje codzienne funkcjonowanie i prowadzenie rozmów o Ciele.

POTRZEBY

Reagowanie w porę na sygnały płynące z Ciała może pomóc Ci zadbać o swój dobrostan i ograniczyć frustrację. Wsłuchaj się w swoje Ciało i w swój umysł (pomoże Ci w tym mindfulness!). Bierz pod uwagę, że istnieje wiele sposobów, aby zaspokoić jedną potrzebę – drugiej osobie może pomóc coś innego niż coś, co pomaga Tobie (i odwrotnie).

RÓŻNRODNOŚĆ

Zauważ, że każdy człowiek jest inny, ma inne Ciało i mierzy się z innymi wyzwaniami. Ponieważ nigdy nie znasz całej historii drugiej osoby, zakładanie szczęścia, sukcesów, a nawet stanu zdrowia po samym wyglądzie może minąć się z rzeczywistością. Pamiętaj, że nie jest sam_a na drodze do akceptacji swojego Ciała.

WYROZUMIAŁOŚĆ

Czy zgodzisz się ze stwierdzeniem, że łatwo jest się irytować na coś, czego się nie rozumie? Pamiętaj, że Ciało nie robi Ci na złość, a fizjologiczne procesy da się uzasadnić, zracjonalizować. Nie musisz darzyć sympatią każdej zmiany na swojej skórze i każdej wydzieliny, ale zanim zdążysz się zdenerwować, zatrzymaj się na moment i zastanów – dlaczego Ciało to robi? Co ma na celu?

PRZYJAŹŃ

Za co cenisz innych ludzi? Na co zwracasz większą uwagę, oceniając, z kim lubisz spędzać czas? Prawdopodobnie na to, jak ktoś się zachowuje, jaki jest z charakteru, jakie wyznaje się wartości? Nie tylko Ty tak do tego podchodzisz! Staraj się więc unikać komentowania cudzego wyglądu, a jeżeli chcesz kogoś skomplementować (lub skrytykować) spróbuj skupić się na elementach, na które osoba ma realny wpływ (i może je ewentualnie poprawić w kilka minut). Swoje Ciało traktuj podobnie – jak dobrego przyjaciela, z którym spędzasz cały czas.

WDZIĘCZNOŚĆ 

Zauważ, że każdego dnia korzystasz ze swojego Ciała i bez niego dzisiejsze aktywności by się nie odbyły. Żadne Ciało nie potrafi wszystkiego, ale każde Ciało potrafi coś (co czasem bierzemy za oczywistość). Spróbuj wyróżnić każdego dnia inną czynność, inny powód, dla którego możesz podziękować swojemu Ciału. To nie musi być wdzięczność za przebiegnięcie maratonu – na codzienność składają się przecież drobiazgi!

DZIAŁANIA SPOŁECZNE

Angażuj się w grupowe aktywności, które mają na celu rozpowszechnianie tematu cielesności i ciałoneutralności. Możesz być odbiorcą_czynią lub aktywnym_ą uczestnikiem_czką. Osłuchaj się ze swobodnymi, wspierającymi rozmowami na temat Ciała; zauważ, jak różnorodne jest nazewnictwo części ciała i zastanów, z jakimi określeniami jest Ci najbardziej komfortowo, a z jakimi nie (dlaczego?). Obserwuj, jak mówisz o Ciele, jak robią to różne grupy (np. Twoja rodzina, znajomi_e, lekarze_rki, profile takie jak Ars Amandi). Jakie różnice widzisz?

PROFILAKTYKA

Ograniczaj niezdrowe nawyki i badaj swój organizm – to szansa na zapobieganie, szybkie diagnozowanie i leczenie na wczesnym stadium. Reagowanie na aktualne sygnały Ciała to jedno, ale wyprzedzanie objawów to drugie! Nie obwiniaj się jednak, jeżeli coś przeoczył_ś albo jeżeli pewne nawyki trudno było Ci zmienić. Nie wszystko da się przewidzieć i nie na wszystko ma się w danej chwili zasoby. Skup się na teraźniejszości i przyszłości – każdy dzień jest dobry, aby wprowadzić pewne zmiany w swoje życie.

LIST DO CIAŁA & LIST OD CIAŁA

Spróbuj ubrać w słowa towarzyszące Ci emocje i oczekiwania względem Ciała. Zacznij od „Drogie Ciało”. Napisz, za co dziękujesz swojemu Ciału, czego na co dzień nie zauważasz albo nie rozumiesz. Jeżeli czujesz do swojego Ciała żal, złość – uwzględnij to, ale nie zatrzymuj się na negatywach. Pisz jak do dobrego przyjaciela, który nie jest idealny, ale zawsze jest przy Tobie. Relacja z przyjacielem powinna być wzajemna, dlatego staraj się podtrzymywać relację z Ciałem. Zapytaj, czego ono potrzebuje – może więcej uwagi, czułości? Więcej zorganizowania i specjalistycznej pomocy?

Możesz spróbować napisać też list OD Ciała. Co chciałoby Ci przekazać? Za co podziękować, o co poprosić?